Vanochtend. Ergens tussen half negen en negen uur. In de auto op weg naar mijn werk. Zachte muziek klinkt uit de luidsprekers.
Het is erg koud vanochtend, en mistig. Maar hoe verder ik van huis ga, hoe meer het wat opklaart. Ik rij door de weilanden. De bomen en het gras zijn wit. Links van me zie ik de zon voorzichtig door de mist heen komen. Aarzelend. Het geeft de lucht een oranje-roze gloed. De mistige flarden en laaghangende wolken drijven langzaam voorbij. Het oranje-roze naast me, gaat geleidelijk over in een blauwig grijs recht voor me uit. Het ziet er sprookjesachtig uit. Afgezien van de autoweg, het spoor en de windmolens dan. Maar die dingen maken het plaatje eigenlijk juist compleet. Het klopt.
De wieken van de vele windmolens zoeven ogenschijnlijk langzaam tussen de wolken door. Het onderste gedeelte van de molens is groen gemaakt. Een vreemde poging om ze bij het landschap te laten passen. Er is er nog eentje in aanbouw. Alleen de bovenkant moet er nog op. Er staat een hijskraan naast die qua hoogte minstens vier keer in de windmolen past. Hoe gaan ze dat bovenste stuk er in hemelsnaam op krijgen? vraag ik me af.
Ik rij door. De weg is leeg. Een grijze sliert door het witte landschap. Helemaal voor mij alleen. Rechts zie ik de vervallen overblijfselen van een reclamebord. Er zit een buizerd op. Hij overziet hetzelfde landschap als ik. Verderop zie ik ganzen in v-formatie voor een windmolen langs vliegen.
Dit wordt mijn nieuwe route naar het werk. Zelfde bedrijf. Andere locatie. Gaat het een goede verandering zijn? Het is verder rijden. Maar de route is in elk geval mooier. Vandaag tenminste.
Ik ga door. Ben er bijna.
Hoe dichter ik bij mijn eindbestemming kom, hoe helderder de lucht wordt.
Ik ontdekte laatst deze blog waar eens in de zoveel tijd een schrijfopdracht geplaatst wordt. Het heet WE-300. Aan de hand van een woord schrijf je een stuk van precies 300 woorden zonder het betreffende woord in de tekst te noemen.
Eerder heb ik met mijn andere – reeds lang vergeten – blog ook met dit soort dingen meegedaan. Ik vond het altijd erg leuk en ben blij dat ik weer iets soortgelijks ben tegen gekomen.
Nou als dit geen invulling van waarnemen is! Ik kon zo met je mee kijken. Mooie route naar je werk.
Bedankt!! 😀
Pingback:WE-300 voor januari 2015 | Platoonline
Hallo Helma,
Excuses dat mijn reactie zolang op zich liet wachten. Ik had flink de griep, maar nu ben ik er weer.
Ik heb genoten van je mooie observatie. Wat heb je goed gekeken? En wat heb je ons die observatie
prachtig voorgeschoteld. Een debuut om trots op te zijn.
Mag ik je wat vragen? Aarzel niet om ook de fictie op je blog te zetten. Het is duidelijk dat je het kan.
En er zijn maar zo weinig bloggers die zich er aan wagen. Ik zeg: doen!!
Dank je wel voor je bijdrage. Je link staat er inmiddels.
Ik vond de reactie niet lang duren hoor. 😉 Gelukkig ben je weer beter.
Bedankt voor je fijne reacties. Ben er erg blij mee!
Hallo Helma, wat een leuk debuut en ‘welkom terug’ dan maar 😉
Zoals je schrijft krijg ik bijna zin om die route ook te gaan rijden, maar dan wel met mijn cameratas bij me 😉
Dank je wel, Melody! 😀
Eerder was er Words on Wednesday. Daar deed jij toen toch ook aan mee…?
Ik heb ook lange tijd aan WOW meegedaan. Via Loesje. Toen die er mee stopte kwam er tweespalt. Er kwam daarna ook een elitair kantje bij wat me totaal niet beviel. Het is juist de uitdaging om iedereen op zijn/haar eigen meritus te beoordelen en dat gebeurde niet of te weinig naar mijn smaak. Het was een reden om er meteen mee te stoppen Wel jammer, want het was voorheen een prima rubriek en ik heb er, qua elimineren van woorden, veel geleerd.
Jammer dat het elitair werd. Het is toch juist leuk om te zien hoe ieder er zijn eigen draai aan geeft.
Mooie observatie van de reis naar je werk.
Bedankt. 🙂
Wat een goed geschreven debuut! Van mezelf kan ik herinneren dat ik het doodeng vond. Van de zenuwen was het ook niet bij me opgekomen dat het maar 300 woorden mocht zijn 😉 Daar had jij gelukkig geen last van.
Lees ik dat je van observeren houdt. Dat is duidelijk te merken!
Groetjes Kakel
Dank je wel voor je leuke reactie, Kakel!
Leuk dat er weer een schrijver bij is, en wat een mooi debuut. Ik zou bijna denken dat je door Flevoland reed. De wieken gaan er met een grote kraanwagen erop, dat weet ik omdat ik er regelmatig langs rijd?
Blijf meedoen hoor!
Waar nou die vraagteken vandaan komt is mij een raadsel… de punt zit toch op een andere plek.
Het is inderdaad in Flevoland! Dat heb jij dan weer goed waargenomen. 😉
Welkom bij de club. Een waardig WE debuut.
Dank je wel!!
Welkom! Mooi WE-debuut. Ik heb dat vooral als ik in een oude kathedraal loop. Hoe hebben ze in hemelsnaam 100-den jaren geleden voor elkaar gekregen. Vind ik zo knap.
Ja, dat is ook ontzettend knap!